ایام شهادت رسول الله،امام مجتبی و امام رضا(صلوات الله علیم اجمعین) در مدرسه چه گذشت؟

 بسم الله الرحمن الرحیم

 

مدیریت جهادی +نیروی پای کار = خدمت به زوار امام الرئوف(علیه السلام) 

این تیتر خلاصه ای از کار این یک هفته بود که قرار است شرح آن به همراه عکس هایشان در زیر قرار داده شود...

پیشاپیش باید بگم که واقعا متاسف شدم از بابت اینکه نشد پشت صحنه ای از زحمات دوستان و مخصوصا حجج الاسلام شاکرین و  علویان  تهیه کنم در مورد اینکه چطور فراهم شد اربعین دسته جمعی . چیزی بالغ بر 150 نفر ، خانوادگی.

با اینکه از دست اندر کاران و برنامه ریزان این سفر مهم و عزیز نبودم اما میتوانستم سختی ها و مشکلات بوجود آمده برای مسئولین امر را حس کنم.

فقط خلاصه طور بگم که از حدود 25 روز قبل حرکت برنامه به اطلاع طلاب رسید که قرار بر این شده برنامه سفر چیده شود انشاءالله.

طی جلسات و نظر سنجی ها و پر کردن لیست و نهایتا پیگیری حضوری ( و نه تلفنی و اینترنتی) از تهران ، خیال عزیزان از بابت تعداد بلیط قطار تقریبا راحت شد. ( ایام وسط ماه مرداد مواجه بودیم با افزایش مصرف برق و تعطیلی زودهنگام یا کلا تعطیلی شرکت ها!!! این کار را سخت کرده بود و خیلی به روح عظیم شهید ابراهیم رئیسی عزیز درود فرستادیم که طی 3 سالی که بودند ازین مشکلات نداشتیم اما... بگذریم.) به فضل الهی 26 مرداد راهی راه آهن شهید  رئیسی شدیم(در تاریخ 11خرداد 1403 نام راه آهن مشهد به راه آهن شهید رئیسی تغییر پیدا کرد)  و پس از طی مسیر از دور ترین نقطه کشور به سمت جنوب شرقی کشور یعنی کرماشاه رسیدیم. اتوبوس هایی که تدارک دیده بودند گروه خانوادگی طلاب را به سمت مرز مهران راهی کردند. پس از گذشت از گیت های بازرسی وارد خاک عراق شدیم و سپس با اتوبوس های عراقی که با تاخیر چند ساعته  (به علت ترافیک پشت مرز عراق) رسیدند به سمت زیارت دوره کاظمین و سامرا و سپس به نجف الاشرف ، خاکی که هرکس پیشانی بر آن گذاشت به ملکوت و عالم لاهوت پر کشید، رسیدیم. در اختیار خودمان بودیم تا کربلای معلی، زیارتگاه فرشتگان و انبیا و همه ی تراز اول های خلقت! جای تمام خوانندگان که نبودن خالی..ما که تو راه برگشت بودیم دلمون باز تنگ کربلا و نجف بود، شما دیگه...

خلاصه با تمام شور و حالی که داشتیم این سفر پر برکت و عالی تمام شد و همین مسیری که رفته بودیم را معکوس برگشتیم:مهران ،کرمانشاه و راه آهن شهید رئیسی مشهد. تاریخ حضور در مشهد 4 شهریور 1403 مصادف با اربعین اباعبدالله(علیه السلام).

 

بگذریم...هر چه بیشتر بگم ، بیشتر آزرده خاطر میشم از بابت دلتنگی و از بابت کم کاری در ثبت. اونقدر شوق اربعین داشتیم که یادمون رفت...انشاءالله که خیر بوده.

اما در ایام پایانی ماه صفر چه گذشت؟!

پس از 2 یا 3 روز از بازگشتمون اطلاعیه ای در کانال مدرسه یه چشم خورد مبنی بر راه اندازی موکب اسکان! برای زوار آقا امام رضا(علیه السلام).

البته قبلش این رو هم باید بگم که برخی از همزاهان ما در سفر اربعین علائمی شبیه سرماخوردگی داشتند و برخی خسته و بدن درد و مخصوصا از ناحیه ی پا اما چون طلاب دانشجویی طعم خدمت توام با زیارت را چشیده بودند سر از پا نمیشناختن برای حضور.

اما امسال علی رغم آمادگی طلاب برای خدمت ذر عراق ، این توفیق مثل پارسال (1402) نصیبمون نشد تا اینکه معلوم شد قرار نوکری برای ما در مشهد رقم خورده.

چندتا از بچه ها با هماهنگی هایی که با شورای هیئات مذهبی و مدیریت مدرسه انجام داده بودند قرار شد بحث اسکان فقط آقایون مطرح باشه ؛ آخه هم فراهم کردن نیروی خانم سخت بود و هم همسر طلاب هم خسته بودن و حضور در موکب هم سخت. اماچیزی که در عمل اتفاق افتاد پذیرش خانوادگی در دو طبقه ی مجزا (یک طبقه  در بست در اختیار بانوان و یک طبقه مجزا در اختیار آقایون) بود.

از عجایب دیگه ی کار که لطف حضرات معصومین بود پذیرش بیش از اندازه ی پیش بینی بود که الحمدالله به خوبی مدیریت شد.

حتی سفره ی کریمانه ی اهل بیت توسط خادمینشون در هر 3 وعده ی صبحانه و ناهار و شام پهن بود.

با توجه به تجربه ی سال قبل تهیه ی پتو و تعدادی سماور بزرگ و کلمن آب و استکان رو در دستور کار قرار دادیم.

برنامه ریزی نسبت به زمان بندی حضور دوستان طلبه در موقعیت های خودشون و به عبارتی تعیین زمان انجام وظیفه خدمت به زوار امام رضا(عیه السلام) از دیگر برنامه های مدیریتی بود که به نحو احسن انجام شد (بگید ماشاءالله) 

جهادی شروع کردیم به تهیه ی ملزومات موکب اسکان و پذیرایی!!

با قرار گرفتن اسم پذیرایی شاید متوجه شده باشید کار دو چندان شد.

تدارک وعده های غذایی در دستور کار قرار گرفت و الحمدالله بدون یک وعده کنسلی پذیرایی ها انجام شد.

شب و روز های شهادت رسول خدا و امام مجتبی و علی بن موسی الرضا(علیهم السلام) اوج کاری بود.

برخی بحث خواب برایشان مطرح نبود بلکه میشه گفت بیهوشی رخ میداد از شدت خستگی!!!

یکی از بانوانی که میتوان به نمایندگی از تمام بانوان از ایشون نام برد همسر حجت الاسلام عاشوری هستند که سرپرستی بخش بانوان رو عهده دار بودند به نوعی و زحمت کشیدندو پای کار بودند.

در کنار حجم پذیرش و جانمایی زوار و پذیرایی ، مشکلات ساختمان تازه تحویل داده شده هم اضافه شد!!!

مشکل آب ! شما که از خود هستید اجازه بدید یه بخشی رو بگم!

به عنوان مثال  پمپ های آب از کار افتادن و برای مدتی آب هیچ کدام از طبقات وصل نبود ،حتی بانوان هم آب نداشتن! تا اینکه امکان تدارک آب فراهم شد اما برای فقط طبقات منفی و نهایت هم کف(که هم کف خب هیچ کاربردی نداشت!). باید صبر میکردیم تا مخازن چند هزار لیتری آب پر بشن تا بعد پمپ های داغون آب شروع کنن ، اونم با نصف قدرتشون...و شاید بگم این یکی از جاهایی بود که آثار شرمندگی را در چهره ی خادمین میتوانستیم ببینیم هر چند هیچکدومشون نقشی در این نابسامانی نداشتن اما به هر حال... خادم هستن. معتقدند حالا که زائر امام رضا(علیه السلام) قدم رو چشم ما گذاشته نباید کم و کسری  ای داشته باشه.

از نکات جالبی که وجود داشت این بود که برخی عزیزان تماس میگرفتن جهت اطلاع از شرایط و وقتی با جمله ی "پذیرش کاملا رایگان است" مواجه میشدند ، باورشان نمیشد!!! حتی مورد بود که وقتی بعدش میگفتیم وعده های اصلی غذا هم رایگانه ، قطع میکردند تلفن رو(به گمانم تصور میکردند داریم مسخره میکنیم!!) آخه حق هم داشتن! چون هزینه ی منازل و هتل ها برای هر شب اسکان از یک میلیون تومان شرع میشد!!! و یک مکان خانوادگی با وعده های غذایی رایگان ، کمی دور از ذهن بود.

 

بگذریم...

کم کم روزهای خادمی به پایان خودش نزدیک میشد... تا اینکه موعد جمع کردن وسایل رسید.

سعی کردم فقط گزیده ای خلاصه وار از اینکه چه گذشت رو بگم تا هم سایر مردم با فعالیت های ما آشنا بشوند و هم ثبت گزارشی باشه.

الان که در حال نوشتن این گزارش هستم ، دارم فکر میکنم باید فردا برای اولین روز تحصیلی سال جدید برم حوزه علمیه مرحوم فاضل قائنی(رحت الله علیه) ... همانجا که لذت خادمی رو چشیدیم ، استرس کشیدیم ، تجربه کسب کردیم ، نگرانی ها و خوشی ها داشتیم ... اما شیرین بود.

آن و هر آنچه که در آن بود شیرین بود.

و چه بخواهیم یا نخواهیم خاطرات شیرین خادمی با بچه ها مرو خواهد شد.

و متاسفانه فعلا که نوشتن این متن به اتمام رسیده ، سایت بیان قادر به لالا آوردن عکس ها نیست. در اسرع وقت به بارگزاری عکس ها اقدام خواهم کرد.انشاءالله

پایان.